چگونه کیاستمی الهام‌بخش کارگردان اسکاری شد؟

کارگردان فیلم برنده اسکار «ماشینم را بران» از تاثیرپذیری از عباس کیارستمی در فیلم تاریخ‌ساز سینمای ژاپن می‌گوید.

به گزارش ایسنا، طی یک دهه اخیر، تعدادی از کارگردانان مؤلف ژاپنی پیشرفت چشمگیری کرده‌اند، اما تعداد کمی از آن‌ها توانسته‌اند همانند ریوسکه هاماگوچی تأثیرگذار باشند.

هاماگوچی که در سال ۲۰۱۵ با «ساعت خوش» مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت و سپس آثار تحسین‌شده‌ای مانند «آساکو ۱ و۲» و «چرخ بخت و فانتزی» به عنوان یک استاد مدرن سینما شناخته شد.

در سال ۲۰۲۱، هاماگوچی درام «ماشینم را بران» به عنوان اولین فیلم ژاپنی در تاریخ سینما ثبت کرد که نامزد جایزه اسکار «بهترین فیلم» شد.

این فیلم بر اساس داستان کوتاه نوشته هاروکی موراکامی به همین نام، داستان کارگردان تئاتری را روایت می‌کند که در حالی که با غم و اندوه مرگ همسر فقیدش دست و پنجه نرم می‌کند، چالش تولید اقتباسی چند زبانه از نمایشنامه «دایی وانیا» اثر آنتون چخوف را بر عهده می‌گیرد.

«ماشینم را بران» فیلمی واقعاً خیره کننده با بازی‌های درخشان از هیده‌توشی نیشیجیما، ریکا کریشیما و توکو میروا و موسیقی مسحورکننده و از ایکو ایشیباشی است. این فیلم در سال ۲۰۲۱ موفق به کسب سه جایزه در جشنواره فیلم کن و همچنین اسکار بهترین فیلم بین‌المللی شد و همچنان یکی از بهترین آثار این کارگردان محسوب می‌شود.

هاماگوچی زمانی به تأثیر عباس کیارستمی، کارگردان ایرانی که با فیلم‌های «کلوزآپ»، «خانه دوست کجاست» و «طعم گیلاس» شناخته می‌شود بر فیلمش صحبت کرده بود.

او در گفتگویی با مجله «Filmmaker» توضیح داد: «فیلم‌های کیارستمی صحنه‌های بسیار چشمگیری دارند که در آن یک راننده وجود دارد و محیط اطراف بسیار تغییر می‌کند؛ و در عین حال، روابط بین شخصیت‌ها نیز در حال تغییر است. فکر می‌کنم که این تصویر به نوعی خلاصه زندگی است».

در واقع در فیلم «ماشینم را بران»، یوسوکه کافوکو توسط راننده‌ای جوان به نام میساکی واتاری رانده می‌شود، دقیقاً به همان صورتی که بسیاری از فیلم‌های کیارستمی صحنه‌های رانندگی داخلی را نشان می‌دهند. هاماگوچی در مصاحبه دیگری با وبسایت «آسیان مووی پالس» گفت: «کیارستمی فیلمسازی است که من بسیار به او احترام می‌گذارم. تعداد زیادی از فیلم‌های او را دوست دارم، به خصوص فیلم «۱۰ روی ده». یادم می‌آید وقتی فیلم را تماشا می‌کردم و افرادی را می‌دیدم که در ماشین صحبت می‌کردند، متوجه شدم که واقعاً می‌توان چنین فیلمی ساخت که جالب است».

زمانی که هاماگوچی هنوز در دانشگاه تحصیل می‌کرد، به یک باشگاه فیلم پیوست و با تعدادی از دیگر سینماگران ملاقات کرد. در همین زمان بود که او با آثار ویم وندرس، فیلمساز آلمانی که به خاطر فیلم‌های «پاریس، تگزاس»، «زیر آسمان برلین» و «دوست آمریکایی» شناخته می‌شود، آشنا شد که باعث الهام بخشیدن به این کارگردان ژاپنی شد.

هاماگوچی در گفتگو با مجله «Filmmaker» توضیح می‌دهد که چگونه ویم وندرس به اندازه کیارستمی برای فیلم «ماشینم را بران» اهمیت داشت و خاطرنشان کرد: «در مورد ویم وندرس و تمام صحنه‌های حمل‌ونقل او نیز همین‌طور است، جایی که یک رابطه تغییر می‌کند و این واقعیت که محیط اطراف در همان زمان تغییر می‌کند. زمان به شما کمک می‌کند تا بفهمید چیزی در حال تغییر است. این چیزی است که بیشتر از همه برایم الهام بخش است».

جای تعجب نیست که یک سینماگر واقعی مانند هاماگوچی به تاریخ عمیق و غنی سینما چنگ می‌زند تا برای یکی از بهترین فیلم‌های ژاپنی قرن بیست و یکم الهام بگیرد. «ماشینم را بران» یک اثر سینمایی خیره کننده است که به لایه‌های زیرین عمیق‌ترین آسیب‌های ما و به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه درد خود را اغلب از اطرافیانمان پنهان می‌کنیم، درست همان کاری که ویم وندرس و کیارستمی در موارد بسیاری انجام داده بودند.