توالت های عمومی امریکا کجا رفتند؟!

فرارو- در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ توالت عمومی در شهر نیویورک وجود دارد. با این وجود، نکته جالب توجه آن است که تنها دو مورد از این تعداد توالت عمومی در سطح شهر ۲۴ ساعت شبانه روز و هفت روز هفته باز هستند. علی‌رغم آن که نیویورک بدنام‌ترین شهر امریکا از نظر کمبود توالت عمومی محسوب می‌شود، اما تنها نماینده در این زمینه نیست.

به گزارش فرارو به نقل از نیشن؛ گزارشی منتشر شده در سال ۲۰۲۱ میلادی نشان داد که ایالات متحده بازای هر ۱۰۰ هزار نفر تنها هشت توالت عمومی دارد. این در حالیست که ایسلند بازای هر ۱۰۰ هزار نفر ۴۶ توالت عمومی دارد.

نبود سرویس بهداشتی عمومی کافی در ایالات متحده صرفا عاملی برای ناراحتی نیست بلکه نشانه‌ای از شکست امریکا در زمینه سرمایه‌گذاری در عرصه نیاز‌های جمعی برای منافع جمعی است. با این وجود، رهبران مترقی (جناح چپ) در سطح محلی قدرت تغییر این وضعیت را دارند. آنان پیش‌تر این کار را انجام داده بودند.

سوسیالیست‌های امریکایی پس از انقلاب صنعتی در مناصبی جای گرفتند که از نیاز‌های اولیه از سیستم‌های بهداشتی و توالت‌های قابل دسترس حمایت می‌کردند. همان گونه که یکی از مورخین میلواکی می‌گوید شهرداران سوسیالیست میلواکی بزرگترین شهر ایالت ویسکانسین در هدایت "وجوه عمومی برای منافع عمومی" بسیار موثر بودند. حتی امروزه نیز میلواکی دارای یکی از بالاترین تعداد سرویس‌های بهداشتی سرانه در امریکا محسوب می‌شود. در همین حال، در سطح فدرال در طول اجرای برنامه نیودیل* ساخت میلیون‌ها توالت عمومی در بخش‌های روستایی امریکا تسهیل شد.

پس امروزه سرویس‌های بهداشتی عمومی امریکا کجا رفتند؟ در طول دهه‌های متمادی مقام‌های بسیاری از شهر‌های امریکا اذعان داشتند که چنین امکاناتی یک ضرورت هستند، اما بودجه‌ای را برای بهره‌برداری رایگان از آن تخصیص ندادند. تا سال ۱۹۷۰ میلادی بیش از ۵۰۰۰۰ توالت غیر رایگان وجود داشت که شهروندان امریکایی برای خالی کردن مثانه خود می‌توانستند با پرداخت هزینه از آن استفاده کنند!

در آن زمان یک گروه فعال به نام CEPTIA یا کمیته پایان دادن به توالت‌های غیررایگان در امریکا توسط گروهی از دانش‌آموزان دبیرستانی در اوهایو تشکیل شد. ایده آن گروه این بود که هر کسی باید برای این نیاز اولیه انسانی بتواند به توالت عمومی رایگان دسترسی داشته باشد. این کارزار مردمی در نهایت موفق شد. تا سال ۱۹۸۰ میلادی بخش عمده‌ای از ۵۰ هزار توالت غیر رایگان از بین رفتند، اما در بسیاری از نقاط به جای آن توالت‌های عمومی رایگان نیز ساخته نشدند.

این بدان خاطر است که موضوع به توالت عمومی مرتبط نیست بلکه به مقوله‌ای مهم‌تر مربوط است: سرمایه‌گذاری ناکافی در فضای عمومی. برای مثال، بدون وجود مکان‌هایی ایمن و سالم برای تزریق مواد مخدر معتادان اغلب به توالت‌های عمومی به عنوان تنها فضای آزادانه در دسترس که حریم خصوصی در فضای عمومی در اختیارشان قرار می‌دهد متوسل می‌شوند. از این رو زمانی که شهر‌ها تلاش می‌کنند توالت‌های عمومی جدید بسازند این ترس ایجاد می‌شود که روسپی‌ها، مصرف کنندگان مواد مخدر، افراد بی خانمان و افرادی با ظرفیت بالقوه ارتکاب جرم و جنایت از آن استفاده کنند. در نتیجه، در امریکا توالت‌های عمومی به محل ایجاد اضطراب‌های ناشناخته تبدیل شده‌اند. در مقابل، گزینه جایگزین نمی‌تواند مجبور کردن مردم به ادرار کردن در خیابان باشد! هم‌چنین، ما نمی‌توانیم به کسب و کار‌های خصوصی متکی باشیم تا این ناکارآمدی را جبران کنند.

برای مثال، در سال ۲۰۱۸ میلادی دو مرد سیاه پوست پس از درخواست استفاده از سرویس بهداشتی (بدون خرید یک ماکیاتوی گران قیمت) در استارباکس فیلادلفیا دستگیر شدند. پس از آن "هاوارد شولتز" رئیس اجرایی استارباکس گفت: "ما نمی‌خواهیم کسی در استارباکس احساس کند که ما به او اجازه دسترسی به دستشویی را نمی‌دهیم، زیرا شایستگی دسترسی به آن را ندارد".

با این وجود، تابستان گذشته مجموعه استارباکس سیاست خود را این گونه تغییر داد: اکنون کارکنان شعب می‌تواند تصمیم بگیرند در صورت وجود نگرانی درباره مسائل ایمنی دستشویی را ببندند.

بحث بر سر استارباکس یک موضوع اساسی‌تر را مطرح می‌سازد: ما نباید انتظار داشته باشیم که شرکت‌های خصوصی این خدمات عمومی را ارائه دهند. وظیفه فراهم ساختن دسترسی به توالت بر عهده دولت‌های محلی است. در این میان، برخی از شهر‌های امریکا پیشرفت‌های بزرگ در این باره داشته اند.

شورای شهر نیویورک طرحی چهار ساله برای چهار برابر کردن تعداد توالت‌های عمومی در شهر پیشنهاد کرده است. آن شهر قرار است یک توالت عمومی برای هر ۲ هزار نیویورکی فراهم کند که نسبت به نرخ فعلی یک توالت عمومی بازای هر ۷۷۰۰ نفر بهبود قابل توجهی محسوب می‌شود.

در سانفرانسیسکو برنامه‌ای موفقیت‌آمیز به صورت آزمایشی توالت‌های عمومی ۲۴ ساعته مجهز به کارکنان حقوق بگیر را در مناطقی با نرخ بالای بی‌خانمانی راه‌اندازی کرده است. از آن زمان به این سو گزارش‌ها درباره مشاهده مدفوع در اماکن عمومی و خیابان‌ها در سانفرانسیسکو کاهش یافته است.

"استیون سوئیفر" رئیس انجمن دستشویی آمریکا می‌گوید: "وضعیت تمدن یک کشور را می‌توان از روی توالت‌های آن مورد قضاوت قرار داد". با چنین معیاری امریکا به مراتب از اروپا عقب‌تر است و تفریبا با کشور بوتسوانا برابری می‌کند.

*برنامه اقتصادی و اجتماعی روزولت رئیس جمهور اسبق امریکا پس از بروز رکود بزرگ در امریکا در سال ۱۹۲۹ میلادی بود. طبق آن برنامه دولت در اقتصاد برای خروج آن از بحران وخیم سرمایه‌داری و رونق بخشیدن به زیرساخت‌های کشور مداخله کرد. دولت فدرال برنامه‌های اصلاحی خود را آغاز کرد که به تحولات عظیم اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایالات متحده آمریکا انجامید.