جیوه قرمز چیست و چه نقشی در ساخت سلاح هسته‌ای دارد؟

جیوه قرمز یا جیوه سرخ ماده‌ای است که به احتمال فراوان ساختگی و جعلی بوده که برخی مدعی شده‌اند در ساخت بمب‌های هسته‌ای کاربرد ویژه‌ای دارد.

به گزارش همشهری آنلاین، اگرچه ساخت تسلیحات هسته‌ای جزو اسناد فوق سری محسوب می‌شود، اما بر اساس تحقیقات بسیار، مشخص شده است که جیوه قرمز هیچ کاربردی در ساخت بمب اتم ندارد و این تنها ساخته برخی کلاهبرداران برای سودجویی بوده است.

بر اساس اعلام یک نشریه علمی هسته‌ای به نام «بولتن دانشمندان اتمی» در سال ۱۹۹۷ میلادی، قیمت تقاضا شده برای هر کیلوگرم از این ماده ساختگی بین ۱۰۰ هزار تا ۳۰۰ هزار دلار در آن زمان برآورد می‌شد و البته تمامی نمونه‌های ادعاشده جعلی بودند!

بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که نمونه‌ای که در سال ۲۰۰۴ توسط پلیس آلمان به‌دست آمد، شامل ۱۰ درصد پلوتونیوم، ۶۱ درصد جیوه، ۱۱ درصد آنتیموان، ۶ درصد اکسیژن، ۲ درصد ید و ۶.۱ درصد گالیوم بود.

جیوه قرمز توسط بسیاری از مفسران توصیف شده است و ماهیت دقیق مکانیسم کاری فرضی آن در بین این توصیف‌ها بسیار متفاوت است. با این حال، به طور کلی، به نظر می‌رسد که هیچ یک از این توضیحات از نظر علمی یا تاریخی قابل پشتیبانی و تایید نیستند.

ساموئل تی کوهن، «پدر بمب نوترونی»، برای مدت طولانی مدعی شد که جیوه قرمز یک ماده شیمیایی قوی انفجاری است که به عنوان بالوتکنیک شناخته می‌شود.

گفته شده است، انرژی آزاد شده در طول واکنش آن برای فشرده‌سازی مستقیم ثانویه بدون نیاز به شکافت اولیه در یک سلاح گرما هسته‌ای کافی است.

او ادعا کرد که متوجه شده است که دانشمندان شوروی استفاده از جیوه قرمز را به کمال رسانده‌اند و از آن برای تولید تعدادی بمب همجوشی خالص به وزن ۴.۵ کیلوگرم استفاده کردند که به ادعای او در تعداد زیادی ساخته شده‌اند.

اخیرا نیز مطالبی در برخی شبکه‌های اجتماعی فراگیر شده است که حکایت از وجود ماده‌ای حیاتی و بسیار گرانبها به نام جیوه قرمز در چرخ خیاطی‌های قدیمی دارد.

او در ادامه مدعی شد، زمانی که «بوریس یلتسین» قدرت را در روسیه به دست گرفت، مخفیانه مجوز فروش جیوه قرمز در بازار بین‌المللی را صادر کرد و نسخه‌های جعلی آن گاهی به خریداران ساده‌لوح ارائه می‌شد.

یکی از اصلی‌ترین خاستگاه‌های اصطلاح «جیوه قرمز» روزنامه روسی پراودا بود که ادعا کرد جیوه قرمز ماده‌ای فوق رسانا است که برای تولید مواد منفجره بمب‌های معمولی و هسته‌ای با دقت بالا، کلاهک‌های خود هدایت‌شونده و سطوح «رادارگریز» استفاده می‌شود.

هر ماده‌ای با این نوع خواص بسیار متفاوت برای بیشتر افراد مشکوک است، اما داستان رادارگریزی مدت‌ها پس از اینکه اکثریت کل داستان را رد کردند، همچنان مورد توجه قرار می‌گیرد.