‌ جزئیات پیشنهاد نامزد‌های ریاست‌جمهوری به عادل

تب‌وتاب انتخابات ریاست‌جمهوری ایران هنوز آن‌طور که باید و شاید بالا نرفته؛ ولی «یارکشی»‌ها و تلاش برای «یارکشی» انتخاباتی، پسِ پرده، صورت گرفته و در جریان است.

در انتخابات ریاست‌جمهوری مثل انتخابات نمایندگان مجلس، همواره چهره‌های ورزشی ایفای نقش می‌کنند و معمولا، آن‌هایی که تمایلاتی به اتفاقات سیاسی دارند، از یک کاندیدای خاص حمایت می‌کنند. البته سابقه داشته بعضی از چهره‌های ورزشی صبح از یک کاندیدا و یک جریان و عصر از جریانی دیگر حمایت کرده‌اند!

برای انتخابات ریاست‌جمهوری این دوره هم، شرایط فرقی نکرده و همین حالا رایزنی با چهره‌های ورزشی از سوی کاندیدا‌های مختلف در جریان است. اگرچه هر کاندیدایی معمولا برای حمایت تبلیغاتی هم که شده، به سراغ یک یا دو چهره مطرح می‌رود؛ ولی به نظر می‌رسد این موضوع درباره یک شخص خاص، شامل استثنا شده است: عادل فردوسی‌پور! با وجود آنکه «جریانی خاص» در‌پی حذف عادل فردوسی‌پور است؛ اما مجری سابق برنامه ۹۰ برای انتخابات پیش‌رو به‌شدت مورد توجه قرار گرفته است.

همه عادل را می‌خواهند!

برخلاف اخبار منتشرشده مبنی‌بر اینکه «یک» کاندیدای ریاست‌جمهوری به عادل فردوسی‌پور پیشنهاد همکاری تبلیغاتی داده و از عادل خواسته تا از او حمایت کند، منابع آگاه می‌گویند عادل نه یکی دو تا، بلکه تقریبا از همه چهره‌های مطرح انتخابات پیش‌رو پیشنهاد همکاری دارد. کاندیدا‌های این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم از عادل فردوسی‌پور خواسته‌اند به کارزار انتخاباتی آن‌ها بپیوندد و در این مسیر آن‌ها را یاری کند. آن چهره‌هایی که شناخت بیشتری از عادل فردوسی‌پور داشته‌اند، مستقیما به خود عادل زنگ زده و با او صحبت کرده‌اند. چهره‌های دیگر هم با فرستادن واسطه، خواسته‌اند تا عادل فردوسی‌پور برای انتخابات پیش‌رو به جمع آن‌ها بپیوندد. پس عادل نه از طرف یکی، دو کاندیدا، بلکه تقریبا از طرف همه کاندیدا‌های انتخابات ریاست‌جمهوری پیشنهاد همکاری دریافت کرده است.

وعده جذاب به عادل فردوسی‌پور

کاندیدا‌های انتخابات ریاست‌جمهوری برای آنکه نظر موافق عادل فردوسی‌پور را به دست بیاورند دو پیشنهاد جذاب به او داده‌اند: اولی رفع محدودیت‌هایی است که درباره حرفه عادل فردوسی‌پور به وجود آمده است. اشاره به رفع محدودیت‌ها، مربوط به نامهربانی‌هایی است که در چند سال اخیر با عادل فردوسی‌پور صورت گرفته است.

صداوسیما به‌طور آگاهانه برنامه ۹۰ عادل فردوسی‌پور را حذف کرد و بعد با فشار به دیگر رسانه‌های تصویری، عادل را ممنوع‌التصویر کرد. این ممنوع‌التصویری فقط مربوط به صداوسیما نیست و شامل برنامه‌های اینترنتی هم می‌شود! با وجود چنین محدودیتی، صدای عادل فردوسی‌پور ممنوع نشده؛ ولی این صدا هم فقط برای خواندن «نریشن» مجاز است و اجازه گزارشگری ندارد! در چنین فضایی، عادل فردوسی‌پور از شبکه سه، فاصله گرفته و حالا با محدودیت‌های زیادی از‌سوی عده‌ای «خاص» همراه شده است. اولین وعده‌ای که تقریبا به صورت مشترک از سوی نامزد‌های انتخاباتی به عادل فردوسی‌پور داده شده، این است که محدودیت‌های اعمال‌شده علیه او را رفع می‌کنند. اما وعده دوم به‌مراتب جذاب‌تر است؛ چند کاندیدای ریاست‌جمهوری به عادل فردوسی‌پور پیشنهاد وزارت را داده‌اند! در‌واقع به او گفته‌اند اگر به ستاد انتخاباتی‌شان بپیوندد، در دولت آتی «وزیر» می‌شود. این یکی از آن دست پیشنهاد‌هایی است که می‌تواند هر کسی را به صرافت بیندازد.

یک «نه» محترمانه

با وجود درخواست زیاد، با وعده‌های جذاب، اما عادل فردوسی‌پور به این پیشنهاد‌ها پاسخ منفی داده است. شنیده‌ها حاکی از آن است که عادل فردوسی‌پور ضمن تشکر از این چهره‌های سیاسی، پیشنهاد آن‌ها را خیلی محترمانه رد کرده است. عادل در صحبت مستقیم با عده‌ای از کاندیدا‌ها و غیرمستقیم با واسطه‌های آنها، این موضوع را بیان کرده است که علاقه‌ای به کار غیرتخصصی ندارد. فردوسی‌پور مستقیما به این موضوع اشاره کرده که تخصصش «رسانه و ورزش» است و تمایل و تخصصی به غیر از کار‌کردن در این دو حرفه ندارد. البته عادل یک نکته دیگر هم در پاسخ به این درخواست‌ها بیان کرده و آن‌هم اینکه به‌طور‌کلی عنوان کرده علاقه‌ای به فعالیت‌های سیاسی ندارد.

اولین‌بار نیست

این برای اولین‌بار نیست که عادل فردوسی‌پور چنین پیشنهاد‌هایی دریافت می‌کند. پیش‌تر، زمانی که او با برنامه ۹۰ یکه‌تازی می‌کرد هم از این قبیل پیشنهاد‌ها به دستش رسیده بود. به‌طور مشخص درباره انتخابات مجلس از او خواسته بودند تا وارد ائتلاف شود و حتی به‌عنوان سرلیست نامش برای انتخابات رد شود. پیشنهادی که طبق معمول با پاسخ منفی عادل فردوسی‌پور روبه‌رو شده است. حتی درباره انتخابات ریاست‌جمهوری هم شرایط مشابه بوده و او در دوره‌های قبلی هم پیشنهاد کاندیدا‌های ریاست‌جمهوری را رد کرده است.

چرا حالا به یاد عادل افتاده‌اند؟

نکته‌ای که در‌این‌بین کمی مخاطب را اذیت می‌کند، این پرسش است که آیا این کاندیدا‌ها واقعا عادل فردوسی‌پور را همین قدر که تلاش می‌کنند او را وارد ستاد انتخاباتی‌شان کنند، قبول دارند؟ اگر پاسخ به این سؤال مثبت است، پس چرا تا به الان به رفع محدودیت‌هایی که علیه عادل وضع شده، کمکی نکرده‌اند؟ غالب این چهره‌ها، سیاست‌مداران پرنفوذی هستند که اگر تمایلی برای رفع مشکل عادل داشتند، غالبا می‌توانستند کمک‌حالش باشند. اگر هم که توان حل‌کردن مشکل عادل فردوسی‌پور را نداشته‌اند، چطور است که الان همگی با وعده رفع محدودیت‌های به‌وجود‌آمده برای عادل، سعی در کشاندن او به سمت ستاد انتخاباتی‌شان را دارند؟ این موضوع بخشی از سؤالاتی است که در‌این‌بین مطرح و برایش پاسخ روشنی پیدا نمی‌شود. آیا «عادل» و «عادل»‌ها فقط زمانی به درد می‌خورند که پای کارزار انتخاباتی در میان باشد؟