بازار پوشاک؛ نبرد برندهای ایرانی و خارجی

 

فرارو- کفش‌های سه، چهار میلیون تومانی، شلوار‌های یکی، دو میلیون تومانی، پیراهن‌ها و تی‌شرت‌های یک میلیونی با اینکه چشم‌ها را گرد می‌کنند، اما الان در بازار پوشاک کشور اصلا چیز‌های عجیب و غریبی نیستند. شاید قبلا می‌توانستیم کسی که تا این اندازه پول برای سر و وضع خودش خرج می‌کند را لاکچری بدانیم، اما الان نه. مثلا کفش‌های سالومون به عنوان برندی محبوب در سال‌های اخیر که معمولا به خاطر تولیدات سخت جانش شهرت پیدا کرده، سه تا چهار میلیون تومان ارزش پیدا کرده‌اند. قیمت کفش‌های مردانه نایکی تا پنج میلیون تومان می‌رسد و برچسب سه میلیون تومانی روی بعضی از کفش‌های زنانه آدیداس نصب شده است. در چنین شرایطی برند‌های ایرانی انتخاب زیادی ندارند. باید دل به دریا بزنند و آرام آرام با به دست آوردن دل مشتری جایی برای خودشان در بازار پیدا کنند. در همین مدت کم، بعضی‌هایشان از فرصت استفاده کرده‌اند، اما خودشان هم می‌دانند موضوع برای مشتری تنها قیمت نیست و باید موفق شوند مشتری را درباره کیفیت محصولات خود قانع کنند. به نظر می‌رسد یکی از مهمترین نبرد‌های امسال را در بازار پوشاک شاهد باشیم. بهتر است درباره آن چیز‌های بیشتری بدانیم.

به گزارش فرارو، ابتدای دهه ۹۰، یعنی همین هشت سال پیش ۱۰۰ هزار تومان هنوز پول خیلی زیادی بود. یادم هست چند روز با خودم کلنجار رفتم تا این پول را برای پیراهن آدیداس سری اورجینالی که دلم را برده بود پرداخت کنم. هر بار تا داخل فروشگاه می‌رفتم، آن را پرو می‌کردم و از سر لج‌بازی چند تایی عیب و ایراد رویش می‌گذاشتم تا از چشمم بیفتد، اما بالاخره پیراهن برنده شد. در حال حاضر چنین پیراهنی خرج زیادی روی دست واردکننده می‌گذارد و در نهایت احتمالا قیمت تمام شده به قدری بالاست که از خیر آن می‌گذرند، اما گران‌ترین پیراهن‌های مردانه، به عنوان یک محصول معمول و نه یک کالای لوکس و گرانقیمت، بالای یک میلیون تومان قیمت دارد. در فروشگاه‌های هوگو باس و منگو ممکن است به چنین پیراهن‌های مردانه‌ای برخورد کنید. اولی تی‌شرت‌هایی با همین قیمت دارد و فقط وقتی به سراغ قفسه شلوار‌های جین بروید، رقم‌ها آرام آرام کوتاه می‌آیند و به زیر یک میلیون تومان می‌رسند. ۷۰۰، ۸۰۰ هزار تومان پول برای یک شلوار جین؟ ارزان‌ترین شلوار جین در فروشگاه هوگو باس با منت تخفیف حدود ۵۰۰ هزار تومان فروخته می‌شود.

برند اسپانیایی منگو آنطرف آب به قدری که من و شما تحویلش می‌گیریم سرشناس نیست. با این حال بازیگوشی دلار، قیمت‌ها را در فروشگاه‌های برند منگوی ایران به شکل چشمگیری افزایش داده است. در این فروشگاه یک کت کوتاه پر زنانه حدود هفت میلیون تومان قیمت خورده است و کت چرم مردانه‌ای چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان فروخته می‌شود.

کت تک رسمی چهار میلیون و کت تک غیررسمی با قیمت چهار میلیون تومان گران‌ترین گزینه‌ها در فروشگاه‌های منگو هستند. جایی که باید کاپشن‌های مردانه و زنانه را هم حدود سه میلیون تومان خرید. خدا را شکر که فعلا از شر سرمای زمستان خلاص شده‌ایم.

ارزان‌ترین تی‌شرت‌های نخی مناسب فصل زمستان که در فروشگاه‌های منگو پیدا می‌کنیم، حدود ۱۵۰ هزار تومان قیمت دارند، اما اگر چیزی بخواهید آبرومند قطعا باید بالای ۲۰۰ هزار تومان پول بدهید. یک وقت پیش خودتان فکر نکنید منگو گرانفروش است ها! از همین حالا بدانید ۲۰۰ هزار تومان در فروشگاه‌های برند خارجی رقمی معمول برای خرید یک تی‌شرت نخی آبرومند مردانه مناسب استفاده در فصل‌های گرم سال است.

دوباره باید به هفت سال پیش برگردیم. بین خودمان بماند حدود سال‌های ۹۲ یک شلوار جین آدیداس خریدم حدود ۲۰۰ هزار تومان. در همان زمان هم آنقدر پول زیادی بود که تا حد امکان شلوار را کم پوشیدم. هنوز سالم است، اما دیگر اندازه‌ام نیست. الان شلوار‌های جین مردانه با برند خارجی حدود ۶۰۰ هزار تومان قیمت دارند. اگر چه اگر خوب بگردید و کمی هم شانس با شما یار باشد، به این معنی که در زمان و مکان درست قرار گرفته باشید، می‌توانید در زمان تخفیف یک شلوار جین مردانه خارجی را حدود ۴۰۰ هزار تومان بخرید.

 

برند‌های ویولتا، منگو، سوپردرای، کوتون و جینفر هم از جمله برند‌های روی بورس برای خرید جین زنانه به حساب می‌آیند. این آخری روز به روز محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند. لابد، چون هنوز می‌توان با حداکثر ۲۰۰ هزار تومان در آن شلوار جین پیدا کرد. عمده لباس‌های برند جنیفر در این محدوده قیمت قرار می‌گیرند. ولی کوتون بعد از جریانات اخیر قیمت دلار به شکل چراغ خاموش دارد تغییر ماهیت می‌دهد. پیش از این آن‌ها را با فروشگاه‌های پرتعداد، رگال‌های پر، سالن‌های پرو شلوغ و البته قیمت‌های اقتصادی می‌شناختیم. حالا وضع فرق کرده؛ در این فروشگاه‌ها شلوار جین ۴۰۰ هزار تومانی هم می‌بینید. همین طور پیراهن‌های ویسکوز یا شومیز‌های ۳۰۰، ۴۰۰ هزار تومانی.

در فروشگاه‌های سوپردرای ممکن است چشمان‌تان به گردترین حالت ممکن دربیاید. ارزان‌ترین تی‌شرت‌های زنانه این برند ۱۰۰ هزار تومان هستند و مدل‌های مردانه بیش از ۱۵۰ هزار تومان فروخته می‌شوند. گران‌ترین شلوار‌ها و پیراهن‌های جین این برند را باید حدود ۷۰۰، ۸۰۰ هزار تومان دانست.

ال سی وایکیکی از دیگر برند‌های خارجی حاضر در بازار ایران است. در چند سال گذشته کلی برای خودشان سروصدا کردند و به خاطر تنوع زیاد محصولاتشان به اضافه قیمت اقتصادی، معروف شد. تقریبا فروشگاه‌هایشان را می‌توانید همه جا ببینید. آن‌ها هم حالا می‌توانند شگفت‌زده‌تان کنند. با چی؟ مثلا با یک کاپشن‌های مردانه ۷۰۰ هزار تومانی یا با پالتو‌های بلند ۵۰۰ هزار تومانی. البته اگر انصاف را در نظر بگیریم این رقم‌ها فعلا خیلی زیاد نیستند. ارزان‌تری چیز‌هایی که می‌توانید در فروشگاه‌های این برند بخرید، لباس‌های نوزادی و بچگانه هستند با قیمت حدود ۱۰۰ هزار تومان. تی‌شرت‌هایی برای مادر‌های پابه‌ماه و البته تی‌شرت‌های تک‌سایز مردانه، ولی اگر پای خرید شلوار جین وسط بیاید احتمالا مجبور شوید تا ۳۰۰ هزار تومان پول خرج کنید.

مسئله اعتماد به برند‌های ایرانی
مال‌های بزرگ و پاساژ‌های لوکس که تا همین چند وقت پیش توسط برند‌های خارجی درجه یک و دو و سه قرق شده بود، حالا کم‌کم میزبان برند‌های کم‌نام و نشان ایرانی می‌شوند. سالیان از جمله این برندهاست اگر چه برچسب قیمت‌هایشان گاهی می‌تواند دود از سرتان بلند کند. ظاهرا پاتن‌جامه دوباره در حال احیا شدن است. در میان تولیدکنندگان کفش باید به نهرین، تن زیپ، نسیم و برتونیکس فرصت داد تا شاید بتوانند خودشان را ثابت کنند. تا وقتی درباره آن‌ها اطمینان خاطر پیدا نکرده‌اید بهتر است بدانید در میان محصولات ایرانی قیمت منطقی یک تی‌شرت نخی باید حدود ۵۰ تا ۷۰ هزار تومان باشد. تی‌شرت‌های سه دکمه نهایتا باید ۱۰۰ هزار تومان فروخته شوند. خریدن شلوار جین ایرانی گران‌تر از ۲۰۰ هزار تومان منطقی نیست و عدد ۱۳۰، ۱۴۰ هزار تومان منصفانه به نظر می‌رسد. پیراهن‌های مردانه بهتر است در محدوده ۱۰۰ هزار تومان فروخته شود. در میان پوشاک زنانه رقم ۲۰۰، ۳۰۰ هزار تومان برای مانتو عاقلانه به نظر می‌آید. در میان شلوار‌ها باید به عدد و ارقام مربوط به آقایان رجوع کنید. تی‌شرت و پیراهن باید زیر ۱۰۰ هزار تومان باشد و عدد ۷۰ هزار تومان برای شال و روسری عدد مناسبی است. اگر برند یا فروشگاهی محصولاتش را بیشتر از این اعداد می‌فروخت حتما باید دلیلی برایش داشته باشد. چیزی مثل استفاده از مواد اولیه فوق‌العاده با کیفیت خارجی یا دوخت درجه یک مشابه محصولات خارجی.