وسوسه‌های حضور در لیگ ستارگان قطر

پیشنهادهای مالی وسوسه انگیزعاملی شده تاستارگان پا به سن گذاشته و البته تا حدودی افول کرده فوتبال ایران، لیگ ستارگان قطر را به محلی برای هنرنمایی خود تبدیل کنند.
 
به گزارش ایرنا، حضور فوتبالیست های ایران در کشورهای حوزه خلیج فارس به حدود یک دهه قبل برمی گردد که بازیکنان کشورمان حضور گسترده ای در لیگ امارات داشتند.
 
درآن زمان لیگ امارات ستاره های زیادی را در خود می دید و حتی فوتبالیست های مطرح کشورهای دیگر نیز به دلیل شرایط مالی ایده آل و امکانات مطلوب راهی این کشور می شدند.
 
نفرات سرشناسی چون علی دایی، علی کریمی، فرهاد مجیدی، رضا عنایتی، جواد کاظمیان، علی سامره، مهدی رجب زاده، حامد کاویانپور، علیرضا نیکبخت واحدی، جواد نکونام، مسعود شجاعی و... در لیگ امارات حضور داشتند و برای تیم های خود یکه تازی می کردند.
 
دراین بین فرهاد مجیدی و علی کریمی چند سال در امارات توپ زدند و حتی به ستاره های ماندگار تیم های خود تبدیل شدند. علی کریمی با الاهلی غوغا می کرد و به جادوگر ایران مشهور شد و فرهاد مجیدی نیز در الوصل برای خودش اعتباری داشت.
 
یک فرق بین لژیونرهایی که در لیگ امارات بازی می کردند با نفراتی که امروز در قطر هستند وجود دارد. در گذشته الزاما بازیکنان ما پا به سن گذاشته نبودند و خیلی از آنان در اوج جوانی راهی امارات می شدند، اما امروزه، لیگ ستارگان قطر علاوه بر ایران برای ستارگان پابه سن گذاشته دیگر کشورها که آخرین روزهای فوتبال حرفه ای خود را دنبال می کنند، به بهترین لیگ برای حضور تبدیل شده است.
 
پول های هنگفت مهمترین دلیلی است که می تواند پای هر فوتبالیستی را به قطر باز کند. پولی که برای گرفتن آن نیاز نیست چندین ماه صبر کرد و آخر سر برای وصولش دست به دامان کمیته انضباطی شد.
 
مجتبی جباری، پژمان منتظری، مهرداد پولادی، اشکان دژاگه، مسعود شجاعی، آندرانیک تیموریان و محمد نوری نفراتی هستند که فصل پیش روی را در لیگ قطر به میدان می روند.
 
قراردادهایی که ارزش کمترین آن برای بازیکنان ایرانی حدود 2 میلیارد تومان می باشد ، سبب شده تا ستارگان مسن فوتبال کشورمان نتوانند پاسخ منفی به پیشنهادهای قطری ها بدهند.
 
این رقم های سنگین آنقدر وسوسه انگیز است که سبب می شود تا بازیکنان حتی قید سال ها حضور در یک باشگاه، بازوبند کاپیتانی، درخواست هواداران و بسیاری دیگر از مسائل را زده و راهی کشور کوچک قطر شوند. هرچند نمی توان هیچکدام را به دلیل رفتن از لیگ برتر ایران سرزنش کرد.
 
شاید بهتر بود شرایطی ایجاد می شد تا بازیکنان ایران مجبور نباشند برای دوری از هیاهو و رسیدن به پول های سنگین راهی لیگ های کشور های حوزه خلیج فارس شوند و برای دوستداران خود در داخل کشور به میدان می رفتند. تجربه نشان داده بازیکنان ایرانی در پایان یک فصل حضور یا نهایتا دو فصل از باشگاه های عربی کنار گذاشته می شوند و دیگر عزت و احترام گذشته را پیدا نمی کنند.
 
همین رفت و آمدها هیچکدام از بازیکنان کشورمان که معمولا ملی پوش هستند را در اوج آمادگی نگه نمی دارد و با گذری به گذشته درمی یابیم که اکثر آنان با افت محسوسی روبرو شده و با حضور در لیگ های عربی دیگر آن بازیکن تاثیرگذار گذشته نبوده اند.
 
در نهایت امیدواریم تیم ملی ایران که رقابت های مهم مقدماتی جام جهانی را در پیش دارد از حضور متعدد بازیکنانش در لیگ ستارگان قطر متضرر نشود.
 
شاید هم بهتر باشد کارلوس کی روش جوانگرایی در تیم ملی را با سرعت بیشتری دنبال کند و دیگر به ساق های پا به سن گذاشته ها دل نبندد.
 
ژاوی هرناندز فرمانده میانه میدان بارسلونا و تیم ملی اسپانیا نیز زمانیکه که دیگر جایی در تیم ملی و باشگاه خود نداشت راهی لیگ قطر شد تا آسیبی به مجموعه ایی که در ان حضور داشت وارد نکند. نکته ای که هیچگاه بازیکنان پابه سن گذاشته فوتبال ایران و البته مربیان تیم ملی نتوانستند با آن کنار بیایند.