گل به خودی نزنیم

یادداشت دریافتی- محمد یزدی‌زاده؛ نامگذاری‌های حکیمانهِ هرسال توسط رهبرانقلاب، همچون همیشه افق‌های امیدبخش روشن وتازه‌ای درمسیر پرفرازونشیب و مملو از خطرات گوناگون انقلاب اسلامی می‌گشاید. افق‌هایی که دستیابی به آنان همواره و تنها در سایه عزم جدی و راسخ و خواست ملی و همگانی فراهم و میسر بوده است.

اگرچه دربرخی از سال‌های پشت سر کم توجهی و کوتاهی و عدم کفایت مسئولین و دست اندرکاران و قانونگذاران، از شتاب حرکت سازنده و موثر به سوی افق‌های ترسیم شده کاسته است و در برخی موارد نتایج مطلوب و رضایتبخش حاصل نگردیده و صرفاٌ به برگزاری کنفرانس‌ها و گردهمایی‌ها و کارگروه‌های تخصصی بدون خاصیت منتهی شده‌اند.

نامگذاری سال ۹۴ با عنوان «دولت و ملت؛ هم دلی و هم زبانی» اما تفاوتی ماهوی و ساختاری با سایر نامگذاری‌ها دارد. تفاوت از آن جهت که؛ به منظور تحقق این شعار پیش از آنکه نیاز به اقدامات سیاسی و اقتصادی و اجرایی و تقنینی باشد، نیاز به تفاهم و درک متقابل و همفکری و دریک کلام‌‌ همان «هم دلی و هم زبانی» است.

دیگر نیاز به برگزاری کنفرانس‌ها و سمینارهای رنگین و پرخرج و نمایشی و بلااثر نیست؛ دیگر نیاز به سخنرانی و مصاحبه و سخن پراکنی نیست؛ فقط و فقط نیاز به فهمیدن و درک کردن و استنباط درست و صحیح از شرایط و مقتضیات و درد طرفین یعنی «دولت و ملت» است.

بدون تردید هم دلی وهم زبانی به معنای هم فکر بودن و هم عقیده بودن و یکسان بودن با دیگران نیست؛ هم دلی و هم زبانی به مفهوم قبول یک طرفه نظر و عقیده دیگری و یا تحمیل فکر و اندیشه خود به دیگری نیست؛ بلکه هم دلی و هم زبانی به معنای باهم بودن است؛ نه برهم بودن؛ به مفهوم تفاهم است؛ نه تقابل؛ به معنی انتقاد منصفانه است؛ نه انتقام خصمانه؛ به معنای تحمل یکدیگراست؛ نه تنفر از همدیگر؛ به مفهوم احترام به عقاید و نظرات یکدیگر است؛ نه تکفیر و تحقیر و طرد دیگران.
 
شاید بتوان گفت این روز‌ها یکی از بارز‌ترین مثال‌ها برای تمرین و ممارستِ «هم دلی و هم زبانی میان دولت و ملت»، موضوع هسته‌ای است که در جای جای کشور و در میان همه اقشار جامعه از صدر تا ذیل و در همه تریبون‌ها صحبت از بد و خوب بیانیه لوزان است؛ و بسیاری همچنان برطبل افراط و تفریط می‌کوبند؛ برخی آنچنان به آن می‌تازند که تو گویی هیچ کار مثبتی صورت نگرفته و چه تفسیرهای عجیب و غریبی که نمی‌کنند و چه شعر‌ها و لطیفه‌ها که نمی‌سازند و دولت را سازشکار و ... خطاب می‌کنند.

در مقابل برخی دیگر به گونه‌ای دفاع می‌کنند که توگویی توافق نهایی انجام شده و هیچ ابهامی وجود ندارد و ملت ایران به همه حقوق خود دست یافته است؛ بدون شک هردو گروه در اشتباهند و لزوما در اینجا پیام هم دلی و هم زبانی همانا واقع بینی و میانه روی و درک متقابل شرایط و حساسیت‌های موجود است؛ همچنان که رهبر انقلاب دراین خصوص فرمودند: «نه موافقم نه مخالف».

یکی دیگر از مهم‌ترین و تلخ‌ترین موضوعات و اتفاقات اخیر که می‌تواند فرصتی تاریخی برای آزمون «هم دلی و هم زبانی» باشد، حادثه دردناک و غیرقابل تحمل فرودگاه جده در جسارت به دو زائر نوجوان ایرانی است که دل هر انسان آزاده و شریفی را به درد آورده است. زمانی که به واکنش‌های اقشار مختلف جامعه و مسئولین و صاحبنظران و سیاسیون نگاهی می‌اندازیم، گروهی را می‌بینیم که در سایت‌های خبری و فضاهای مجازی و تریبون‌ها از زاویه‌ای موضوع را بررسی و تحلیل می‌کنند که تو گویی دنیا به آخر رسیده و بایستی طومار آل سعود را در هم بپیچیم و دمار از روزگارش درآوریم و داستان دشمنی عرب و عجم پیش کشیده می‌شود و عده‌ای هم از آن طرف بام می‌افتند و اصل فریضه حج را زیر سوال می‌برند.

در مقابل گروهی دیگر هم شاید با مسامحه و مصالحه و با توجیهات عجیبی مثلا چون «شبه تجاوز» صورت گرفته، سعی دارند القاء کنند که نباید خیلی نگران باشیم و ادای روشنفکری درمی آورند. دراین مقوله هم هردو گروه به خطا می‌روند. دراینجاست که بایستی دولت و ملت با انتخاب مسیر مشترک و براساس عزت و حکمت و مصلحت به تصمیماتی عالمانه و قاطعانه برسند.

اگرچه تصمیم درست دولت مبنی برتوقف حج عمره تا تعیین تکلیف ماموران خاطی که خواسته بسیاری از مردم نیز بود، خود بخشی از این مسیر مشترک بین دولت و ملت است.

الحق و والانصاف سال ۹۴ به درستی و به زیبایی سال «هم دلی و هم زبانی دولت و ملت» نامیده شد؛ چراکه امروز دولت و ملت هر دو بیش از پیش به شدت به آن نیازمندند.

به عبارت دیگر با نگاهی موشکافانه‌تر به حوادث اخیر منطقه و بحث داغ و سرنوشت ساز هسته‌ای که هنوز به سرانجام نهایی نرسیده است و با توجه به تلاش‌های دولت تدبیروامید جهت تنش زدایی بین المللی و غلبه بر تفکر ایران هراسی و اسلام‌ستیزی که به مذاق بسیاری خوش نیامده، متوجه خواهیم شد که دشمنان دیرینه این مرز وبوم فرصت را غنیمت شمرده و در کمین این ملک و ملت نشسته‌اند تا بتوانند از این نمد کلاهی برای خود بدوزند و از آب گل آلود ماهی بگیرند.

بنابراین هر عقل سلیمی حکم می‌کند که با رفتار‌ها و گفتارهای دشمن پسند خود، ناخواسته در جبهه دشمن قرار نگیریم و گل به خودی نزنیم. لذا همه ما مکلفیم با بصیرت کامل و درک درست و شناخت صحیح موقعیت و منافع ملی و با راهبرد عزت و حکمت و مصلحت و با هم دلی و هم زبانی در عبور سلامت و سربلند از پیچ‌های تند و تاریخی انقلاب، سهم خود را ایفا نموده و آرزوهای دشمنان را به یاس و رویا‌هایشان را به کابوس ابدی مبدل سازیم.